آسوشیتدپرس: حذف سوخت هسته‌ای ذوب شده فوکوشیما سخت‌تر از تخلیه پساب نیروگاه خواهد بود
تاریخ انتشار: ۷ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۵۷۱۵۶۱
در پی آغاز روند تخلیه آب رادیواکتیو نیروگاه فوکوشیما خبرگزاری آسوشیتدپرس در گزارشی به بررسی چالش‌های پیش روی ژاپن برای برچیدن این نیروگاه پرداخت و خاطر نشان کرد، حذف سوخت هسته‌ای ذوب شده در راکتورها از تخلیه پساب نیروگاه هم دشوارتر است.
به گزارش ایران اکونومیست، خبرگزاری آسوشیتدپرس در گزارش خود نوشت: در بخش کوچکی از اتاق کنترل مرکزی نیروگاه هسته‌ای فوکوشیما دایچی، کلید انتقال آب تصفیه شده روشن است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در منطقه ساحلی نیروگاه، دو پمپ آب در حال کار هستند و جریان شدید آب دریا را از طریق لوله‌هایی به رنگ آبی آسمانی به سمت راس بزرگ هدایت می‌کنند، جایی که آب تصفیه‌شده که از طریق یک لوله سیاه بسیار نازک‌تر از مخازن بالای تپه پایین می‌آید، صدها بار پیش از رهاسازی رقیق می‌شود.
صدای جریان آب رادیواکتیو تصفیه شده و رقیق شده به داخل یک استخر ثانویه زیرزمینی شنیده می‌شود.
کنیچی تاکاهارا، سخنگوی هلدینگ شرکت برق توکیو که یک تور رسانه‌ای را برای بازدید رسانه‌های خارجی از نیروگاه پس از آغاز روند تخلیه پساب فوکوشیما همراهی می‌کرد، تاکید کرد که بهترین راه برای از بین بردن آب آلوده به رادیواکتیو، حذف زباله‌های سوخت ذوب شده است.
اما به گفته تاکاهارا، کمبود اطلاعات از داخل راکتورهای هسته‌ای، برنامه‌ریزی و ایجاد تکنولوژی رباتیک لازم و تأسیساتی برای حذف سوخت ذوب شده را بسیار دشوار می‌کند.
وی افزود: حذف بقایای سوخت ذوب شده به این سادگی نیست که بتوانیم آن را بیرون بیاوریم و سپس از بین ببریم.
بنابر گزارش آسوشیتدپرس، رهاسازی آب تصفیه شده فوکوشیما به داخل اقیانوس آرام برای چندین دهه به شدت با مخالفت گروه‌های ماهیگیری و انتقاد کشورهای همسایه مواجه شده است. چین در واکنش به این اقدام بلافاصله واردات غذاهای دریایی از ژاپن را ممنوع کرد. در سئول نیز، هزاران نفر از مردم کره جنوبی در روزهای اخیر برای محکوم کردن این اقدام تظاهرات کردند و از ژاپن خواستند که آن را در مخزن نگه دارد.
مدیریت حجم فزاینده فاضلاب رادیواکتیو نیروگاه فوکوشیما دایچی که در بیش از ۱۰۰۰ مخزن نگهداری می‌شود، از زمانی که این نیروگاه در اثر زلزله و سونامی عظیم در ۱۱ مارس ۲۰۱۱ ویران شد، یک خطر ایمنی و یک بار سنگین بوده است. در حال حاضر نزدیک به ۹۸ درصد از ظرفیت این مخازن که بالغ بر ۱.۳۷ میلیون تن است، پر شده‌اند.
رهاسازی آب در دریا نقطه عطفی برای از برچیدن این نیروگاه است که انتظار می‌رود چندین دهه طول بکشد. اما این تازه آغاز چالش‌های پیش رو است، مانند حذف زباله‌های سوخت مذاب رادیواکتیو کشنده که در سه رآکتور آسیب دیده باقی مانده است. اقدامی که اگر روزی انجام شود بسیار دلهره‌آور خواهد بود.
هلدینگ توکیو الکتریک پاور (TEPCO)، به‌عنوان اپراتور فوکوشیما رهاسازی اولین بخش ۷۸۰۰ تنی از ۱۰ مخزن گروه B را آغاز کرده است که کم‌ترین آلودگی به رادیواکتیو در میان پساب نیروگاه را دارد.
آنها می‌گویند که آب تا سطوح ایمن‌تر از استانداردهای بین‌المللی تصفیه و رقیق می‌شود و تاکنون، آزمایشات تپکو و سازمان‌های دولتی هیچ رادیواکتیویته قابل تشخیصی را در نمونه‌های آب دریا و ماهی‌هایی که پس از رهاسازی پساب گرفته شده، پیدا نکرده است.
دولت ژاپن و تپکو می‌گویند که رهاسازی آب گامی اجتناب ناپذیر در روند انحلال نیروگاه فوکوشیما دایچی است.
از زمانی که زلزله و سونامی سیستم‌های خنک کننده نیروگاه را تخریب کرد و باعث ذوب شدن سه راکتور آن شد، آب خنک کننده بسیار آلوده وارد شده به راکتورهای آسیب دیده به‌طور مداوم به زیرزمین ساختمان‌ها نشت کرده و با آب های زیرزمینی مخلوط می‌شود. مقداری آب برای خنک کردن سوخت هسته‌ای بازیافت می‌شود، در حالی که بقیه در مخازن ذخیره می‌گردد.
اکنون تخلیه پساب آلوده با سرعت روزانه ۴۶۰ تن آغاز شده و به کندی پیش می‌رود. تپکو قصد دارد تا پایان مارس ۲۰۲۴، ۳۱۲۰۰ تن آب تصفیه شده را آزاد کند که تنها ۱۰ مخزن را خالی می‌کند، زیرا نیروگاه کماکان به تولید آب رادیواکتیو ادامه می‌دهد.
جونیچی ماتسوموتو، مدیر اجرایی تپکو که مسئول رهاسازی آب تصفیه شده است، گفت: سرعت تخلیه در آینده افزایش می‌یابد و حدود یک- سوم مخازن ظرف ۱۰ سال آینده برداشته می‌شود و فضایی را برای برچیدن نیروگاه آزاد می‌کند. این آب طی ۳۰ سال رهاسازی می‌شود اما تا زمانی که سوخت ذوب شده در راکتورها باقی بماند، در آینده به آب خنک کننده نیاز خواهد داشت.
حدود ۸۸۰ تن سوخت هسته‌ای ذوب شده رادیواکتیو در داخل راکتورها باقی مانده است. تاکاهارا، سخنگوی تپکو می‌گوید که کاوشگرهای رباتیک اطلاعاتی به دست آورده‌اند اما وضعیت زباله‌های سوختی ذوب شده تا حد زیادی ناشناخته است و مقدار آن می تواند حتی بیشتر هم باشد.
تاکاهارا گفت که حذف آزمایشی زباله‌های ذوب شده با استفاده از یک بازوی رباتیک غول پیکر کنترل از راه دور قرار است در اواخر سال جاری (میلادی) در واحد دو نیزوگاه آغاز شود، اگرچه مقدار بسیار کمی خواهد بود.
بنابر این گزارش، حذف سوخت مصرف‌شده از استخر خنک‌کننده راکتور واحد یک نیز قرار است در سال ۲۰۲۷ آغاز شود. قسمت بالای راکتور هنوز پوشیده از زباله‌های ناشی از انفجار ۱۲ سال پیش است و باید پس از قرار دادن پوشش محافظ برای جلوگیری از انباشت گرد و غبار رادیواکتیو تمیز شود.
اطلاعات به دست آمده از یک کاوشگر روباتیک نشان می‌دهد که بخش اعظم هسته راکتور شماره یک این نیروگاه که بیشترین آسیب را دیده بود، ذوب شده و سقوط کرده است.
دولت ژاپن تاکنون به تعهد اولیه خود برای تکمیل عملیات انحلال نیروگاه فوکوشیما طی یک بازه ۳۰ تا ۴۰ ساله پایبند بوده است اما وجود مشکلاتی برای جمع‌آوری اطلاعات از وضعیت دقیق داخل راکتورها این کار را با دشواری‌های غیر قابل پیشی‌بینی مواجه کرده است.
تعجیل در روند اجرای عملیات می‌تواند خطرات بیشتری به همراه داشته باشد، از جمله کارگران را در معرض تشعشعات رادیواکتیو بیشتر قرار دهد و آسیب‌های زیست محیطی بیشتری ایجاد کند. برخی از کارشناسان می‌گویند که حذف تمام زباله‌های سوختی ذوب شده تا سال ۲۰۵۱ غیرممکن خواهد بود و در صورت تحقق، ۵۰ تا ۱۰۰ سال طول می‌کشد.
منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: نیروگاه فوکوشیما ، راکتور نیروگاه فوکوشیما دایچی ، فاجعه هسته‌ای ، تپکو ، انرژی هسته‌ای
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: نیروگاه فوکوشیما فاجعه هسته ای تپکو انرژی هسته ای نیروگاه فوکوشیما زباله های سوخت آب تصفیه شده سوخت هسته ای تخلیه پساب رهاسازی آب ذوب شده خنک کننده حذف سوخت
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۵۷۱۵۶۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
خودکفایی، اشتغال و معیشت با استفاده از پساب‌های کشاورزی
ایسنا/آذربایجان غربی صنعت آبزی پروری، سریع الرشدترین صنعت تولید خوراک مغذی برای انسان است و سالانه بیش از ۱۱۰ میلیون تن انواع آبزیان پرورشی به ارزش بیش از ۲۷۰ میلیارد دلار در دنیا تولید می شود.
کشورهای چین، اندونزی، هندوستان، بنگلادش، ویتنام و تایلند، با بالاترین تولید، جزو کشورهای توسعه یافته در این صنعت بشمار می روند. کشور ما علیرغم پتانسیل های کم نظیری که دارد فقط حدود ۵۰۰ هزار تن آبزی پرورشی تولید می کند؛توسعه صنعت میگو، ماهیان دریایی، ماهیان خاویاری و ماهیان زینتی نه تنها به تکنیکهای نوین نیازمند است بلکه این صنعت بطور ۱۰۰ درصد به آرتمیا وابسته است.
بنیانگذار پژوهشکده آرتمیا و آبزی پروری در گفت‌وگو با ایسنا با بیان اینکه متاسفانه دریاچه ارومیه که زمانی بزرگترین منبع تولید آرتمیا در دنیا بود طی ۲۵ سال گذشته با بحران بی‌سابقه ای مواجه بوده و تولید آرتمیا در آن متوقف شده است، لذا این صنعت ارزآور و اشتغالزا برای تامین آرتمیای مورد نیاز خود به خارج از کشور وابسته است و ادامه این وابستگی می تواندعواقبی برای این صنعت ببار آورد، افزود: رشد سریع صنعت آبزی پروری در بسیاری از کشورهای دنیا از یک طرف و خشک شدن تعدادی از زیستگاه‌های طبیعی آرتمیا نظیر دریاچه ارومیه از طرف دیگر، باعث شده سازمان خوارو بار ملل متحد برای تامین نیاز آرتمیا مورد نیاز صنعت آبزی‌پروری ابراز نگرانی کرده و در این راستا طی جلسات متعدد به دنبال آلترناتیوهای قابل دسترس باشد.
برای این منظور با حمایت و مشارکت متخصصین برجسته آرتمیا، کنسرسیوم بین‌المللی پرورش آرتمیا را ایجاد کرد و برای جبران کاهش تولید آرتمیا از دریاچه‌های شور طبیعی، پرورش آرتمیا در استخرهای خاکی را در برنامه‌های خود قرار داده است.
ناصر آق ادامه داد: در حال حاضر ۴۶ کشور دنیا از جمله ایران جزو این کنسرسیوم هستند و متخصصین و محققین آرتمیا از ۹ کشور دنیا اعضای هیات امنای آنرا تشکیل می دهند. کنسرسیوم بین المللی پرورش آرتمیا، ضمن تشویق کشورهای دارای منابع آب شور برای پرورش آرتمیا، از پروژه های تولید آرتمیا حمایت های علمی و فنی می کند.
وی با اشاره به تلاش ۲۰ سال گذشته در استانهای سیستان و بلوچستان، هرمزگان، بوشهر، خوزستان، آذربایجان غربی و آذربایجان شرقی، برای اجرای پروژه پرورش آرتمیا با استفاده از آبهای شور دریا و یا آبهای شور نامتعارف نظیر پساب آب شیرین کن ها، آبهای شور زیرزمینی، پساب تصفیه خانه های شهری و زه کش های کشاورزی و عدم حمایت مسئولین در این راستا، افزود: متاسفانه این عدم حمایت می تواند صنعت آبزی‌پروری کشور را برای همیشه به خارج وابسته کند ولی این وابستگی می‌تواند بسیار خطرناک باشد. چون در آینده نزدیک مصرف جهانی آرتمیا از تولید آن فراتر خواهد رفت و قیمت سیست آرتمیا افزایش چشمگیری خواهد یافت و صنعت آبزی پروری کشور با بحران بزرگی مواجه خواهد شد.
این استاد دانشگاه ارومیه، با بیان اینکه ما جزو معدود کشورهای دنیا هستیم که دانش فنی‌وتوانایی تولید بهترین کیفیت آرتمیا را داریم، اظهار کرد: پرورش آرتمیا در زمین‌های شور غیرقابل کشت و زرع، با استفاده از آب دریا و پساب آب شیرین کن‌ها نه فقط نیاز صنعت آبزی پروری را تامین خواهد کرد بلکه تولید آرتمیا به عنوان یک محصول شیلاتی از سودآوری بیشتری نسبت به سایر آبزیان پرورشی برخوردار است.
وی با کشورهای عربی منطقه با احداث بزرگترین تاسیسات آب شیرین کن در دنیا، روزانه ده‌ها میلیون مترمکعب آب شیرین از آب خلیج فارس و دریای عمان تولید می کنند و بدین وسیله توانسته‌اند ضمن تامین نیازهای شرب، صنعت و کشاورزی، فعالیهای شیلاتی را نیز توسعه دهند، اظهار کرد: مرز دریایی ایران در جنوب کشور حدود ۱۵۰۰ کیلومتر طول دارد و جزو بهترین مناطق دنیا برای تولید انواع آبزیان دریایی منجمله آرتمیاست.
این بنیانگذار پژوهشکده آرتمیا و آبزی‌پروری با اشاره به اینکه در سیستم‌های پرورشی برای تغذیه آرتمیا از جلبک‌های تک سلولی و پسماندهای کشاورزی استفاده می‌شود، تصریح کرد: جلبک‌های تک سلولی نیز از طریق کوددهی آب دریا تولید می‌شود. بدینوسیله می‌توان پساب و پسماند را به ثروت تبدیل کرد چون با استفاده از این دو محصول که ضایعات دو صنعت مختلف هستند می‌توان محصولی بسیار با ارزش تولید کرد. بطوریکه در یک مزرعه ۵۰۰ هکتاری سالانه می‌توان حدود ۵۰ تن سیست و ۲۰۰ تن بیومس مرغوب آرتمیا به ارزش حدود هفت میلیون دلار تولید کرد در حالیکه کل هزینه‌های جاری سالانه آن کمتر از یک میلیون دلار می شود.
آق با بیان اینکه در یک مزرعه ۱۰۰ هکتاری آرتمیا می‌توان سالانه تا دو میلیون دلار محصول تولید کرد، ادامه داد: ما می‌توانیم با ایجاد یک مزرعه ۵۰۰ هکتاری کل نیاز کشور را تامین کرده و باعث خودکفایی این صنعت شویم.
این متخصص آرتمیا افزود: توسعه پروژه‌های پرورش آرتمیا به عنوان یک محصول شیلاتی بسیار با ارزش می‌تواند در کنار سایر محصولات شیلاتی کشور، باعث ایجاد اشتغال برای صدها جوان شده و سالانه میلیون‌ها دلار ارز به کشور جذب کند.
انتهای پیام
بازداشت مروج کودکهمسری برای تبلیغ آرایشگاه زنانه در اینستاگرام